Από εκεί λοιπόν που οι δύο ελληνικές ομάδες βρίσκονταν ένα βήμα προ του αποκλεισμού, μετά τις τέσσερις σερί ήττες του Ολυμπιακού στο TOP 16 και την εντός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού από την Λαμποράλ, είναι πλέον καβάλα στο άλογο δύο αγωνιστικές πριν το τέλος του ΤΟP 16. Η συνέχεια δυστυχώς είναι εξίσου δύσκολη, γιατί Ρεάλ Μαδρίτης & ΤΣΣΚΑ περιμένουν αγριεμένες και με πλεονέκτημα έδρας στην επόμενη φάση. Η πρόκριση στο F4 δε συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες δεδομένου ότι σε ένα ράλι τριών νικών οι πιθανότητες είναι υπέρ του ισχυρού, και όπου ισχυρός δυστυχώς τη δεδομένη στιγμή είναι η Ρεάλ & η ΤΣΣΚΑ. Επειδή όμως και οι κόκκινοι και οι πράσινοι έχουν δείξει στο παρελθόν ότι μπορούν να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση ας δούμε τελείως υποθετικά ποιος αντίπαλος είναι θεωρητικά πιο βατός.

Ας ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας με τη Ρεάλ Μαδρίτης, την ομάδα που με τη μέχρι σήμερα πορεία της έχει δείξει ότι είναι το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση της διοργάνωσης. Πραγματοποιεί εμφατικές νίκες, κυριαρχώντας απόλυτα έναντι των περισσότερων αντιπάλων της. Το σημείο κλειδί κατ’εμέ είναι το γεγονός ότι η ομάδα, που πέρυσι έφτασε ένα βήμα πριν γευτεί το νέκταρ της κατάκτησης, έμεινε ουσιαστικά η ίδια.Διατηρήθηκε ο κορμός και απλώς προστέθηκε ο δικός μας,ο Γιάννης Μπουρούσης που σαφώς αναβάθμισε τη βασίλισσα στη θέση 5 έναντι Σλοβένου Μίρζα Μπέγκιτς.



Εάν κάποιος παρακολουθήσει τη Ρεάλ αγωνιζόμενη θα διαπιστώσει ότι ατού της αποτελεί η περιφερειακή γραμμή της ομάδας. Ροντρίγκεθ, Γιουλ, Ρούντι, Κάρολ, Ντρέιπερ. Δε νομίζω να υπάρχει αυτή τη στιγμή πληρέστερη περιφέρεια στην Ευρώπη. Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή η επιρροή που έχει ο Ροντρίγκεθ στο παιχνίδι της βασίλισσας και στην εναλλαγή ρυθμού. Παίζει το πικ εν ρολ άψογα, έχει πολύ καλό ντράιβ και σουτ.Ο καλύτερος πλέι μέικερ στην Ευρώπη. Δίπλα του ο Σέρχιο Γιουλ, στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του. Μετρ του παιχνιδιού στο ανοιχτό γήπεδο. Για τον Ρούντι και την αγωνιστική του αξία ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Διψάει για εκδίκηση μετά τον περσινό τελικό και αυτό τρομάζει. Κάρολ με το φαρμακερό του σουτ και Ντρέιπερ με την προσήλωσή του στην άμυνα συμπληρώνουν άψογα τους τρεις σταρ της ομάδας.Στη θέση 3, εκτός από το Ρούντι, υπάρχει και ο αθλητικός Ντάρντεν,ο οποίος χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, βοηθάει κυρίως στην αμυντική αναχαίτιση των σμολ φόργουορντ που λόγω ύψους ο Ρούντι δεν μπορεί να ματσάρει.
Πάμε τώρα και στη γραμμή των ψηλών. Ο Λάσο έχει να διαχειριστεί αρχικά το νέο Νοβίτσκι, το Νίκολα Μίροτιτς. Και το χαρακτηρισμό αυτό τον έχει αποδώσει ο μεγάλος Γερμανός στο Μίροτις, όχι κανένας τυχαίος. Η βελτίωσή του είναι αλματώδης τα τελευταία χρόνια και λογικά το καλοκαίρι θα κάνει το μεγάλο βήμα προς το μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, όπου οι Σικάγο Μπουλς έχουν τα δικαιώματά του και ετοιμάζονται να τον ανταμείψουν αδρά ώστε να τον πείσουν να περάσει τον Ατλαντικό. Το εντυπωσιακό με το Μίροτιτς είναι η ευχέρεια, παρά το ύψος του, να παίζει μακριά από το καλάθι, και φυσικά το πολύ καλό σουτ του. Πίσω από το Μίροτιτς έρχεται συνήθως ο γερόλυκος Φελίπε Ρέγες. Μετρ του καλού μπασκετικού ξύλου, των δυνατών σκριν και με απίστευτη αίσθηση του επιθετικού ριμπάουντ. Τα χρόνια πέρασαν και ο αρχηγός θέλει σαν τρελός αυτή την κούπα. Μάρκους Σλότερ έχουμε επίσης. Ένας αθλητικός ψηλός, με πολύ γρήγορα πόδια κάτι που δίνει την ευχέρεια στο Λάσο να παίζει με αλλαγές στα σκριν καθώς ο Σλότερ μπορεί να ακολουθήσει τον αντίπαλο περιφερειακό μακριά από το καλάθι. Για το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και τις θεαματικές φάσεις που προσφέρει δεν έχω να πω κάτι. Όπως θεωρώ περιττό να μιλήσω για το Γιάννη Μπουρούση. Έχει περάσει πολλά στην καριέρα του, έχει κάνει αρκετά λάθη, πιστεύω ότι βρήκε στη Μαδρίτη την μπασκετική του Ιθάκη.

Συνεχίζουμε με τη ρώσικη αρκούδα, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του μεγάλου Ετόρε Μεσίνα. Κακά τα ψέματα η φετινή, όπως και η περσινή ομάδα, δε θυμίζει πολύ τις εντυπωσιακές ομάδες του παρελθόντος που είχε χτίσει ο Ιταλός. Και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη soft, και όχι τόσο εγκεφαλική περιφερειακή γραμμή της ομάδας. 



Το καλοκαίρι ο Ιταλός επέλεξε να φέρει δίπλα στον Τεόντοσιτς τον Τζέρεμι Πάργκο. Ένα χαρισματικό σκόρερ αλλά παίκτη που δεν αποτελεί το ιδανικό συμπλήρωμα στο Σέρβο κυρίως λόγω του ότι δεν μπορεί να βάλει φρένο στο ρυθμό του. Ο Τεόντοσιτς είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι με την ίδια ευκολία μπορεί να απογειώσει αλλά και να καταστρέψει την ομάδα του κυρίως του παρορμητισμού του και του χαρακτήρα του. Από τον πάγκο συνήθως έρχονται οι Τζάκσον και Φριτζόν. Περιορισμένων δυνατοτήτων χωρίς αμφιβολία νομίζω. Στη θέση 3 βρίσκουμε τον καλύτερο ίσως παίκτη των Ρώσων , τον Σόνι Γουίμς. Μπορεί με την ίδια ευκολία να σε καταστρέψει τόσο στο ανοιχτό γήπεδο όσο και στο σετ παιχνίδι. Έχει πλέον και μετά την περσινή τις απαιτούμενες παραστάσεις στο υψηλό επίπεδο. Συμπλήρωμά του ο Μίτσοφ, ένας καλός πλάγιος παίκτης με καλό σουτ, αλλά μέχρι εκεί. Πάμε και στα θηρία τώρα. Κρσιτς, Καούν, Χάινς, Κριάπα. Τί να πρωτοπούμε για αυτούς τους παίκτες. Κρστιτς μετρ του παιχνιδιού με πλάτη στο καλάθι. Καούν βγάζει μάτια φέτος και είναι ίσως ο επόμενο Ρώσος που θα παίξει στο ΝΒΑ. Κριάπα ο καλύτερος αμυντικός ψηλός στην Ευρώπη και μακράν ο πιο εγκεφαλικός. Παίζει και σε ψηλά σχήματα στη θέση 3 λόγω του καλού του σουτ. Τελευταίο άφησα τον δις πρωταθλητή Ευρώπη, τον Μπάρκλει των φτωχών, τον Κάιλ Χάινς. Όταν ο Αγγέλου είχε εισηγηθεί την απόκτησή του από τον Ολυμπιακό, πολλοί είχαν απορήσει, περισσότεροι είχαν χλευάσει. Δυο χρόνια μετά, το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν ο Κάιλ αποφάσισε να αλλάξει φανέλα και να υπογράψει στους Ρώσους, όλοι ανεξαιρέτως ένιωσαν θλίψη που δε θα βλέπουν από κοντά αυτόν τον γίγαντα αγωνιζόμενο. Όπως θα καταλάβατε ίσως να μην είμαι αντικειμενικός με τον Χάινς οπότε ας μη συνεχίσω.

Συνοψίζοντας θεωρώ ότι η ΤΣΣΚΑ αποτελεί πιο βατό αντίπαλο και για τον Ολυμπιακό και για τον Παναθηναϊκό λόγω των παραγόντων που προαναφέραμε και άπτονται στην ποιότητα των δύο ρόστερ, καθώς και του παράγοντα ‘’έδρα’’. Στη Μόσχα μπορεί αποσπάσει διπλό η ελληνική ομάδα. Στη Μαδρίτη κατ’εμέ απίθανο. Ο ρυθμός που δίνει η Ρεάλ στο παιχνίδι απογειώνει την εξέδρα και πνίγει τον αντίπαλο. Εάν η πρόκριση κρινόταν σε ένα ματς σε ουδέτερο γήπεδο, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Αλλά σε ένα ημιμαραθώνιο τριών νικών και δυνητικά πέντε παιχνιδιών οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Και για μην προτρέχουμε, προέχουν οι νίκες απέναντι σε Εφές και Μάλαγα αντίστοιχα για να εξασφαλιστεί και τυπικά η πρόκριση και μετά βλέπουμε. Ο λάκκος των λεόντων μπορεί να περιμένει για μια βδομάδα ακόμα.