Πραγματικά έχω πολύ καιρό να γράψω για την πορτοκαλί θεά και ακόμα περισσότερο για τον Παναθηναϊκό. Ξεφυλλίζοντας πρωινές αθλητικές εφημερίδες, οι περισσότεροι γράφουν για ένα Παναθηναϊκό που άλωσε την έδρα της Χίμκι (76-78), έναν αντίπαλο που στη διάρκεια της φετινής διαδρομής της regular season θα κυνηγάει την οκτάδα. Εν αντιθέσει με το τριφύλλι.

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, τέτοιες νίκες είναι επαγγελματικές και αν συνεχιστούν εκτός έδρας με ομάδες όπως η Αλμπα, η Μπάγερν, η Ζαλγκίρις, η Βιλερμπάν και η Βαλένθια, τότε πείτε μου ένα λόγο γιατί να μην είναι στην οκτάδα το τριφύλλι; Αν κάποιος χτες κοιτούσε το Βόβορα και τους παίκτες του, θα καταλάβαινε ότι ο κόουτς φρόντισε να τους έχει πανέτοιμους τόσο ψυχικά όσο και σωματικά και γνωρίζουν όλοι πως μόνο αν παίζουν στο 100% για κάθε κατοχή, τότε μόνο έχουν πιθανότητα επιτυχίας, ανεξαρτήτως αντιπάλου.

Μια μικρή αναφορά και σε δύο παίκτες (όχι στον MVP του αγώνα που ήταν ο Ιωάννης Παπαπέτρου): 1. Λευτέρης Μποχωρίδης, το παιδί αυτό το πιστεύουν πολύ στον Παναθηναϊκό όπως και το 2014 που τον απέκτησαν πρώτη φορά ως το διάδοχο του Δημήτρη Διαμαντίδη. Ξέρουμε όλοι ότι το χρίσμα το κερδίζεις, ο Λευτέρης δεν το κέρδισε την πρώτη φορά, αλλά χτες έδειξε ότι είναι ένα παιδί που και μπάσκετ ξέρει, και γήπεδο βλέπει και μπορεί να διεισδύσει και να πασάρει και το βασικότερο μπορεί κάλλιστα να σταθεί στο επίπεδο της Euroleague. 2. Νεμάνια Νέντοβιτς, χτες προσπάθησε να διεκδικήσει το αρχηγιλίκι στη ροή της αναμέτρησης, το ματς δεν του βγήκε, ξέρει μπάσκετ; Κιλά θα έλεγα! Μπορεί να βοηθήσει; Χαζή ερώτηση, απλά φανταστείτε έναν Παναθηναϊκό να παίζει όπως χτες και να έχει το Σέρβο σε μεγάλα κέφια.

Τέλος, θεωρώ κομβικό, όσο πρώιμο και να είναι το επόμενο ματς με τον Ολυμπιακό. Τέτοια ματς μπορούν να φτιάξουν την ψυχολογία όλης της χρονιάς και να σου δώσουν χρόνο για να διορθώσεις το παιχνίδι σου και τα λάθη σου.