Μπορεί να αργήσαμε ένα χρόνο περίπου να κάνουμε την εμφάνισή μας αλλά ΄when the tough gets going, the going gets tough,’’ που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι...Η Ευρωλίγκα έχει μπει στην πιο κρίσιμη καμπή της, μέχρι την επόμενη φυσικά, και οι δυο ελληνικές ομάδες μάχονται για ένα καλύτερο πλασάρισμα ενόψει των play-off που θα κρίνουν την πρόκριση στο final four της Μαδρίτης. Την αγάπη μου στον μπασκετικό Ολυμπιακό δεν την έκρυψα ποτέ, οπότε στην επιστροφή μου δε θα μπορούσα παρά να ασχοληθώ με τα τεκταινόμενα στο μπασκετικό λιμάνι του Πειραιά...

Πολλά συνέβησαν κατά την ‘’απουσία’’ μου...Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από το final four  του Λονδίνου, έχασε το πρωτάθλημα από τον αιώνιο αντίπαλο και γενικά βίωσε μια αποτυχημένη χρονιά κατά γενική ομολογία. Η δυσφορία προς το πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα γενικεύτηκε, ωστόσο οι διοικούντες την ΚΑΕ επέλεξαν να στηρίξουν τον Έλληνα τεχνικό. Εκείνος με τη σειρά του προέβη σε μετρημένες κινήσεις για τη στελέχωση του ρόστερ με την απόκτηση των Χάντερ, Λαφαγιέτ και Ντάρντεν. Αποχώρησαν ο τίμιος Κόλλινς, ο πολύτιμος Περπέρογλου και οι Σερμαντίνι, Σίμμονς. Πρίντεζης, Μάντζαρης ανανέωσαν (για να ακολουθήσει μεσούσις της σεζόν ο Λοτζέσκι) και η ομάδα ξεκίνησε την προετοιμασία παρουσία του αρχηγού ο οποίος απείχε μεν για λόγους υγείας από την Εθνική ομάδα, βρήκε το χρόνο δε, να ξεκουραστεί και να αποθεραπευτεί πλήρως. Αυτό ωστόσο που έφερε ευφορία στις τάξεις των οπαδών του Ολυμπιακού ήταν κυρίως η απόφαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να κάνει παιδομάζωμα Ελλήνων παικτών και να διαλύσει ουσιαστικά τον κορμό του δις Πρωταθλητή Ελλάδος. Η κληρωτίδα του Κυπέλλου Ελλάδας έφερε πρόωρα αντιμέτωπους τους αιωνίους και μάλιστα στο άδειο λόγω τιμωρίας Ο.Α.Κ.Α.. Άπαντες στον Ολυμπιακό έβλεπαν μπροστά τους μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εξιλέωση.

Κάπου εκεί ξεκίνησαν τα δύσκολα για τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναικός αποδείχτηκε για άλλη μια φορά επτάψυχος και κατάφερε με το καλάθι σε νεκρό χρόνο του Μπατίστα να προκριθεί στον ημιτελικό. Το τι ακολούθησε είναι λίγο πολύ γνωστό, με τα λαικά δικαστήρια στο Σ.Ε.Φ. να σηματοδοτούν την αποχώρηση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Επιβεβλημένη μεν, λανθασμένη χρονικά δε. Έπρεπε να γίνει το καλοκαίρι κατ’εμέ κι όχι υπό την πίεση ενός αρνητικού αποτελέσματος και της κατακραυγής του κόσμου. Έκτοτε για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, οι αφοί Αγγελόπουλοι αναλώθηκαν σε ένα άνευ αποτελέσματος χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων με το Δημήτρη Γιαννακόπουλο και στην αναζήτηση προπονητή. Ο υπηρεσιακός Μίλαν Τόμιτς ουσιαστικά τέθηκε νωρίς εκτός μάχης με την ήττα στην Κηφισιά. Οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν μια ανάσα από το Σούλη Μαρκόπουλο, προσέγγισαν το Σάσα Τζόρτζεβιτς και τον Κρις Φλέμινγκ, για να καταλήξουν στο Γιάννη Σφαιρόπουλο. Έναν προπονητή με θητεία ως δεύτερος κόουτς στον Ολυμπιακό και στην ΤΣΣΚΑ, χωρίς ωστόσο ποτέ να έχει υπάρξει πρώτος προπονητής σε ομάδα αντίστοιχου βεληνεκούς και ανάλογων απαιτήσεων.

Τα αποτελέσματα ωστόσο δικαίωσαν  εν πρώτοις την επιλογή Σφαιρόπουλου. Η ομάδα τερμάτισε πρώτη στον όμιλο της στην πρώτη φάση και μέχρι τρεις εβδομάδες φιγουράριζε στην πρώτη θέση του ομίλου στο TOP 16.  Ο νέος προπονητής δεν έκανε δραστικές αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας ούτε φυσικά στο ρόστερ. Έδωσε απλά έμφαση στην άμυνα πατώντας στις αρχές του Ντούσαν Ίβκοβιτς κι επιθετικά έδωσε τα ηνία στο μεγάλο ηγέτη και κορυφαίο μπασκετμπολίστα που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, το Βασίλη Σπανούλη.

Ενώ λοιπόν όλα κυλούσαν ομαλά, η θεά τύχη γύρισε και πάλι την πλάτη της στον Ολυμπιακό. Αλλεπάλληλοι τραυματισμοί, με αποκορύφωμα τον τραυματισμό του αρχηγού, με συνέπεια να ανατραπεί πλήρως το σκηνικό. Εντός έδρας ήττα από τη Φενέρ, ήττα από τη Λαμποράλ, και σα να μην έφτανε αυτό, τραυματίστηκε και ο αγωνιστικός κλώνος και διάδοχός του Σπανούλη, ο Κώστας Σλούκας.  Κάπως έτσι βρέθηκε η ομάδα από ευρισκόμενη καβάλα στο άλογο για το πλεονέκτημα έδρας, να πηγαίνει στη Ρωσία για το ματς με την ΤΣΣΚΑ με την πλάτη στον τοίχο. Είτε κερδίζει και παίρνει το πλεονέκτημα, είτε χύνει την καρδάρα με το γάλα και πηγαίνει με μειονέκτημα έδρας στα δόντια της Μπαρτσελόνα.

Προγνωστικά για το ματς της Παρασκευής δε χωρούν. Κι οι δύο ομάδες έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς, ωστόσο οι Ρώσοι είναι ξεκάθαρο φαβορί. Παίζουν εντός έδρας, έχουν τον Κιριλένκο και πάλι στη σύνθεσή τους, ο Ολυμπιακός έχει ακόμα αμφίβολους τους Σπανούλη, Σλούκα και Πέτγουει, ΑΛΛΑ... Οι Πειραιώτες έχουν αποδείξει πολλάκις στο πρόσφατο παρελθόν ότι τα μπάτζετ και οι έδρες δεν παίζουν μπάσκετ. Κανείς δεν μπορεί να ξεγράψει αυτή την μπασκετική παρέα. Και αυτό ισχύει ακόμα και για τους αλλαζόνες Ισπανούς που περιμένουν από τον απέναντι όμιλο.

Σημαντική σημείωση ότι σε περίπτωση νίκης του Ολυμπιακού και διαδοχικών νικών του τριφυλλιού, ο εμφύλιος είναι προ των πυλών. Σε οποιαδήποτε άλλη προηγμένη αθλητικά χώρα αυτό θα ήταν γιορτή και διαφήμιση για το μπάσκετ. Στην Ελλάδα, όλοι απεύχονται κάτι τέτοιο, υπό το φόβο επεισοδίων. Εγώ με τη σειρά μου, θα ευχηθώ οι αιώνιοι να συναντηθούν μια και καλή στη Μαδρίτη. Οι εμφύλιοι επί ισπανικού εδάφους ταιριάζουν βλέπετε στον Ολυμπιακό.

Αυτά για τώρα από μένα.

Ελπίζω να μην ισχύει και στην περίπτωσή μας το ΄΄μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται΄΄...

Εις το επανιδείν