Μεγάλοι παίχτες - διαφήμιση για το ελληνικό μπάσκετ! Unknown Δευτέρα, Μαΐου 23, 2016

Ακούστηκαν πολλά για το χθεσινό(22/05) ντέρμπι των αιωνίων. Τα βήματα του Σπανούλη, το επιθετικό φάουλ του Διαμαντίδη, η ένσταση των πρασίνων και η πιθανή μη συμμετοχή τους στον επόμενο τελικό και ίσως ακόμη να ακουστούν κι άλλα. Η ουσία όμως σε όλα αυτά είναι μια. Ο Ολυμπιακός χειρίστηκε καλύτερα τις ευκαιρίες, που πολλές φορές απλόχερα του χάρισε το Παναθηναϊκός και νίκησε δίκαια.

Ήταν ένας ωραίος αγώνας. Ωραίο μπάσκετ, οι δυο ομάδες ήταν κοντά στο σκορ σχεδόν καθ'όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού για να ανεβάζουν την αδρεναλίνη, ένας απίστευτος κόσμος που κατέκλυσε απ'άκρη σε άκρη το ΟΑΚΑ, παρά τις απεργίες των ΜΜΜ και φυσικά μεγάλοι παίχτες.

Ο Γιώργος Πρίντεζης χειροκροτήθηκε από μερίδα του κόσμου του Παναθηναϊκού, γεγονός που καταδεικνύει αθλητικό πολιτισμό και ποιότητα. Μετά τα τελευταία γεγονότα και τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με το χαμό του πατέρα του και αφού η ΚΑΕ Παναθηναϊκός είχε βγάλει ανακοίνωση, με την οποία του ευχόταν συλλυπητήρια, μερίδα του κόσμου του Παναθηναϊκού επισφράγισε την συμπαράστασή του αλλά και την προσπάθεια που κάνει τέτοιες δύσκολες στιγμές με αυτό τον τρόπο. Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Πρίντεζης αποτελεί ένα απ'τα "διαμάντια" του ελληνικού μπάσκετ. Ταχύτητα, ευφυία, ικανότητα, ευελιξία και φυσικά όταν πιάνει τη μπάλα στα χέρια του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να τη βάλει στο καλάθι..με οποιονδήποτε τρόπο. 

Όσο για τους δυο αρχηγούς, όλοι βλέπουμε σε κάθε αγώνα τις ικανότητές τους. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μετράει πλέον αντίστροφα για να κρεμάσει τα παπούτσια και να μοιράσει ρίγη συγκίνησης στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού.Αν και με το τρίποντο μας επέδειξε ότι αν εκείνος δεν πει την τελευταία του λέξη, αγώνας δεν τελειώνει, και δεν ήταν η πρώτη φορά.
Πολλοί έλεγαν ότι το χθεσινό παιχνίδι ίσως ήταν το τελευταίο του στο ΟΑΚΑ.  Απ'ότι φαίνεται όμως η μοίρα του επιφυλάσσει για εκείνον αλλά και για όλους εμάς, άλλο ένα. Γιατί ο Μήτσος δεν χορταίνεται ποτέ! Η σειρά μπορεί να μεταφέρθηκε στο ΣΕΦ, είτε κερδίσει είτε χάσει όμως ο Παναθηναϊκός, η σειρά θα ξαναμεταφερθεί στο ΟΑΚΑ και έτσι όλοι θα έχουμε ακόμη μια ευκαιρία να τον θαυμάσουμε στο παρκέ. 

Απ'την άλλη είχε και ο Σπανούλης να πει κάτι. Και διάλεξε να το πει την πιο "ακατάλληλη" στιγμή. Και δεν το είπε απλά το βροντοφώναξε...είμαι εδώ και θα παλέψω. Και μας άφησε με το στόμα ανοιχτό με το εύστοχο και μεγάλο τρίποντο στην εκπνοή του αγώνα (έχει ξανακάνει και αυτός κάτι αντίστοιχο). Αν έκανε βήματα για μένα μικρή σημασία έχει. Το ξέρω πολλοί θα διαφωνίσετε μαζί μου, ίσως και να με βρίσετε. Η αλήθεια όμως είναι μια και ας εθελοτυφλείτε όσο θέλετε. Ο Βασίλης Σπανούλης είναι αξιόλογος παίχτης, με ταλέντο και ικανότητες και όπως όλοι έτσι και αυτός έχει τις μέρες του. Ας έπεφταν τρεις παίχτες του Παναθηναϊκού πάνω του, να τον έκλειναν να μην σούταρε. Τόσο απλά κι όμως τόσο δύσκολα.

Θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Ξέρω πολλοί θα διαφωνίσετε μαζί μου, θα με κατηγορήσετε αλλά δεν πειράζει αυτή είναι η ομορφιά της Δημοκρατίας, οι πολλές και διαφορετικές απόψεις. Χθες ανάμεσα στις 20.000 κόσμου σε μια άκρη του γηπέδου ήμουν και εγώ και παρακολουθούσα το παιχνίδι. Η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή (σκάσαμε) και τα συνθήματα πολλά. Με κούρασε όμως αυτή η "εμμονή" των οπαδών του Παναθηναϊκού απέναντι στο Βασίλη Σπανούλη. Ό,τι και να έκανε ίσως καλά καλά ακόμη και που ανέπνεε τον έβριζαν. Λένε ότι έχει "κομπλεξ" με τον Παναθηναϊκό, το ΟΑΚΑ, τους οπαδούς του τριφυλλιού κλπ. Ίσως και να χει. Όσο κόμπλεξ όμως έχει αυτός μαζί τους, άλλο τόσο έχουν και αυτοί μαζί του. Έκανε μια επιλογή σωστή ή λάθος η ιστορία θα το κρίνει, ίσως με λάθος τρόπο, θα συμφωνήσω, ως πότε όμως αυτή η "διαπόμπευση"?

Τώρα θα μου πείτε γιατί όταν πάμε εμείς στο ΣΕΦ δεν βρίζουν τον Διαμαντίδη?? Τον βρίζουν ναι...αλλά θέλουμε να γίνουμε ίδιοι?? Μια μάζα. Θέλουμε να κάνουμε ό,τι ακριβώς δεν μας αρέσει να μας κάνουν? Ίσως να μην βγει πουθενά αυτή η κουβέντα ωστόσο ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.

Και οι δυο όμως, ή μάλλον και οι τρεις γιατί παραπάνω ανέφερα και τον Γιώργο Πρίντεζη είναι μια ζωντανή και πανέμορφη διαφήμιση για το ελληνικό μπάσκετ. Αν και τόσα έχουν γίνει στα ελληνικά γήπεδα, για τέτοιους παίχτες αξίζει να πηγαίνει ο κόσμος στο γήπεδο και να βλέπει τέτοιους αγώνες. Μεγάλοι παιχτες, μεγάλα παιχνίδια. Ας γίνουν και ΟΛΟΙ οι φίλαθλοι μεγάλοι και ας μην πνίγονται σε μικρότητες. Ο αθλητισμός είναι για να μας ενώνει και να μας διασκεδάζει.

Κάτι τελευταίο. Ναι ο Ολυμπιακός κέρδισε με το "κωλόφαρδο" όπως πολλοί λένε τρίποντο του Σπανούλη. Απ'την άλλη ο Παναθηναϊκός είχε παρα πολλές ευκαιρίες να περάσει μπροστά με πολλούς πόντους διαφορά, απ'την αρχή του παιχνιδιού και δεν το έκανε. Η αδυναμία των ψηλών, η αστοχία, τα συνεχόμενα -και το λέμε απ'την αρχή της σεζόν- παιδαριώδη λάθη τους όλα συντελούν στη δημιουργία του σκορ και κυρίως οι πάρα πολλές ευκαιρίες που είχαν οι πράσινοι και τις πέταξαν στα σκουπίδια...πάλι. Είτε αυτό λέγεται χαμένες επιθέσεις, είτε χαμένες βολές (άπειρες απ'την αρχή της χρονιάς), είτε απλά μη συγκέντρωση και κακή "χημεία" μεταξύ των παιχτών. Κάπου εδώ πρέπει να σημειώσω και τη βελτίωση του Νίκου Παππά που παιχνίδι με παιχνίδι δείχνει να αποκτά την αυτοπεποίθησή του και να αποδίδει.

Αυτή είναι η γνώμη μου για όσα συνέβησαν την Κυριακή (22/05) το απόγευμα. Τα μεταξύ τους παιχνίδια είναι πλέον 1-1. Η σειρά ξαναμεταφέρεται στο ΣΕΦ ώστε ο καλύτερος να κάνει το 2-1 και μετά θα ξαναπάει στο ΟΑΚΑ, οπού και θα φανεί ποιος θέλει περισσότερο το Πρωτάθλημα. Η συνέχεια προβλέπεται συναρπαστική.

Επόμενος αγώνας Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός Πέμπτη 26/05 19.30

8881.8877 Ανώνυμος Σάββατο, Μαΐου 14, 2016

Γεια σας!! Σας έλειψα; Ζούμε το ΣΚ που όλοι οι φίλαθλοι του μπάσκετ περιμέναμε, Euroleague F4. Μια χρονια που φτάνει στο τέλος της.... με πολλές εκλπηξεις, φαβορί και ουτσάιντερς...πάμε λοιπον.

8881.8877: 4 ποντους να έβαζε η Λαμποραλ και θα παίρναμε τον κλειδαρά γιατί η Φενέρ τους ¨έκλεισε το σπίτι¨....

Το φετινό F4 μπορεί να μην έχει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό (ίσως κι να ήταν και καλύτερα γιατί το επίπεδο των ομάδων μας έχει πέσει και πρέπει να το παραδεχτούμε) αλλά το Ελληνικό στοιχείο πρωταγωνιστεί. Ελληνες προπονητές και παίχτες, ξένοι παίχτες που αγαπήθηκαν από Έλληνες φιλάθλους με την πορεία τους στο ελληνικό πρωτάθλημα και Έλληνας διαιτητής... εγώ πάντως μόνο γι΄αυτα ενιωθα περήφανος χτες...

 Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά....

CSKA MOSCOW vs LOKOMOTIV KUBAN 88-81

Η πρώτη αναμέτρηση και η πρώτη ελληνική "κόντρα" . Ιτούδης εναντίον Μπαρτζώκα. Ο μεν Ιτούδης έχει βέβαια μια ομάδα που εκτελεί πιστά τις εντολές και τα πλάνα του. Ο δε Μπαρτζώκας είχε να αντιμετωπίσει και έναν άλλον παράγοντα που λέγεται ΠΕΙΡΑ και αναφέρομαι για την ομάδα του..όχι την προσωπική του πείρα από F4. Οι παίχτες της Λοκομοτίβ μπήκαν φοβισμένοι, παγωμένοι και έτσι η ¨αρκούδα¨ πήρε εύκολα, θα έλεγα, τον έλεγχο του παιχνιδιού. O Delaney με 26π και ο Draper (17π) προσπάθησαν, αν και άργησαν λίγο αλλά το άγχος ήταν εμφανές. Δυστυχώς – και θα το πω λαϊκά – παιχταράδες όπως οι Randolph, Claver και Broekhoff δεν απέδωσαν τις αξίες τους και έτσι η ομάδα έμεινε πίσω από νωρίς. Προσπάθησε μεν αλλά δεν ήταν αρκετό. Η αληθεια είναι πως το βλέμμα του Randolph τα έλεγε όλα...

Από την άλλη ο DeColo μίλησε με 30π, ο φίλος Theodosic δεν μίλησε με τις γνωστές του κρίσιμες τρελές επιλογές (ίσως μας τις κρατάει για τον τελικό) και η CSKA πήγε τελικό.   

Για τα 10λεπτα: 23-12, 24-25, 21-22, 20-22  88 – 81 τελικό

Πάμε τώρα στον 2^ο ημιτελικό...

FENERBAHCE ISTANBUL vs LABORAL KUTXA VITORIA GASTEIZ 88 – 77

Τι να πρωτοσχολιάσω .... Την ταχύτητα του παιχνιδιού που νόμιζα ότι έπαιζα 2Κ16 με fast speed, την αγωνία για κάθε επίθεση και άμυνα; Την τακτική των προπονητών; Τον Φανταστικό Μπουρούση με double-double (22π, 10ρ); O οποίος άξιζε ασυζητητί τον τίτλο του MVP της χρονιάς και την πρόκριση στον τελικό (Κύριοι κριτές της Euroleague η διαφορά είναι απλή, ο DeColo έχει στις πλάτες του έναν πάγκο εκατομμύριων ντολλαρς – όπως λεν και στο χωριό μου – ενώ ο Μπουρούσης 2 παίχτες που και αυτοί αν έχουν κέφια βοηθούν σαν σύνολο).   Τον εκπληκτικό Σλούκα (13π)  που πήρε από το χέρι την Φενερ και την πήγε στην παράταση αποδεικνύοντας ότι καιγόταν στον Ολυμπιακό (καλά έκανες και έφυγες Κώστα).  Στο αγωνιστικό κομμάτι η Λαμποράλ άργησε λίγο να μπει στο παιχνίδι αλλά πρόλαβε και το γύρισε γρήγορα. Η Φενέρ δεν έβρισκε λύσεις πάνω στον Μπουρούση και Adam (10π), ο James (6π) δεν πρόσφερε ότι συνήθως προσφέρει  και έτσι  ο OBRADOVIC έπαιρνε το χρωματάκι του...πως το λέει και η Μοιραράκη; Αυτο το Μπορντοροδοκοκκινομελιντζανιμοβ..... άλλωστε δεν θα ήταν και F4 χωρις να δεις τον Δάσκαλο του coaching με τέτοιο χρώμα. Εδώ θα πω όμως και το εξής: Για τον OBRADOVIC έχω απόλυτο σεβασμό αλλά βρε παιδάκι μου μια τεχνική πότε θα την πάρεις; Όπως μου είπε και ένας φίλος χτες στο ¨FB¨ κρίμα να κριθεί το παιχνίδι σε μια τεχνική με νεκρό χρόνο αλλά "rules are rules". Το αστέρι BOGDANOVIC (18π) είχε τα λαθάκια του αλλά ξύπνησε όταν έπρεπε, ANTIC (8π), VESELY(14π), DATOME(15π), τι να λέμε τώρα... ο πάγκος μίλησε.

Τα 10λεπτα: 23-15, 18-25, 14-17, 17-15, 16-5 (παράταση)  88 – 77 τελικό

Όπως λέει και ο λαός: τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και στα 2 παιχνίδια μίλησε η πείρα από προπονητικό επίπεδο σε προσωπικό επίπεδο παιχτών. Μιλησε το πάθος, ίσως η CSKA και η FENERBAHCE το ήθελαν περισσότερο. Μίλησε το χρήμα, πέρασαν οι ομάδες με βάθος στον πάγκο και δεν μιλάω αριθμητικά αλλά επίπεδο παιχτών. Μίλησε η προπόνηση και η σκληρή δουλειά, πρόσεξε κανείς ότι η CSKA και η  LOCOMOTIV είχαν 15/15 FT και  21/22 FT αντίστοιχα;  Και το σημαντικότερο μιλησε ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ, η ΓΙΟΡΤΗ του μπάσκετ...αναρωτιέμαι ποτε θα ζήσουμε τελικους με μεικτό κόσμο στα γήπεδα....

To be continued την Κυριακη...

Σαλάμ

ΓΣ

Περί Βλακείας.... Dražen Siapic Τρίτη, Μαΐου 10, 2016

Ήταν η 14η Ιουνίου εκείνου του ονειρεμένου καλοκαιριού του 1987, όταν ένας οικοδόμος (Αργύρης Καμπούρης) από τις λαϊκές συνοικίες της Δυτικής Αθήνας έβαζε τα δύο τελευταία ’’τούβλα’’ στην παράταση δίνοντας την νίκη στην Ελλάδα (103-101) στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με αντίπαλο την Σοβιετική Ένωση και ολοκλήρωνε τις βάσεις πάνω στις οποίες άρχιζε να κτίζεται το οικοδόμημα του Ελληνικού Μπάσκετ (Παράγραφος από παλαιότερο άρθρο http://mpasketa.blogspot.gr/2014/04/1-2006.html).

Μια βραδιά η οποία μετέτρεψε τον Έλληνα σε ένα λαό που το μπάσκετ αποτελεί μέρος του DNA του…δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να αποβάλλει και στοιχεία της βλακείας και της καφρίλας που κουβαλάει. Μην σας προκαλεί έκπληξη εδώ είναι Βαλκάνια και αυτά τα στοιχεία θα κάνουν πολλά χρόνια να εξαλειφθούν αν ποτέ εξαλειφθούν. Αυτοί οι ανεγκέφαλοι που έβριζαν χτες γονείς αθλητών χαλάνε την εικόνα μιας ομάδας με τους κατεξοχήν μπασκετικούς φιλάθλους. Δεν είναι μόνο αυτοί και από Παναθηναϊκούς και από Ολυμπιακούς και από Αεκτζήδες ακούγονται αυτά τα αισχρά συνθήματα. Πραγματικά αναρωτιέμαι, πόσο δύσκολο είναι να παρθεί μια απόφαση που με το πρώτο υβριστικό σύνθημα να διακόπτεται ο αγώνας ή οι διοικήσεις των ομάδων να βάλουν στο ‘‘ψυγείο’’ όλους αυτούς τους Βλάκες. Πού είναι το δύσκολο…; Η διαφορά με την Δύση κύριοι είναι χαώδης και πραγματικά περιμένω την στιγμή για να δώ και μια τέτοια επιστολή από κάποιον Έλληνα οργανωμένο φίλαθλο…όπως αυτή του Φιλάθλου των Boston Celtics αποχαιρετά τον Κόμπι Μπράιαντ.

«Προς τον Κόμπι Μπράιαντ,

Σε μισώ. Πώς μπορείς να με κατηγορήσεις; Ως οπαδός των Σέλτικς ήμουν εναντίον σου για δύο δεκαετίες. Χάρηκα με τον πόνο σου όταν οι Σέλτικς μου σε νίκησαν στους τελικούς του 2008. Ο Πολ Πιρς το άξιζε πολύ περισσότερο απ' ό,τι εσύ. Εσύ είχες ήδη τρία δαχτυλίδια εκείνη τη στιγμή. 

 Αλλά αυτά τα τρία δεν ήταν αρκετά για εσένα. Πήρες την εκδίκησή σου και το πέμπτο σου δαχτυλίδι το 2010, ξεριζώνοντας την καρδιά μου. Ελπίζω να ξέρεις ακόμα πόσο τυχερός ήσουν που ο Κέντρικ Πέρκινς ήταν εκτός στο έβδομο ματς των τελικών.

Διάβασα το αποχαιρετιστήριο γράμμα σου και σοκαρίστηκα. Όχι επειδή ανακοίνωσες την απόσυρσή σου από την ενεργό δράση, αφού αυτό το ξέραμε ήδη. Σοκαρίστηκα από τον τρόπο που με έκανε το γράμμα σου να νιώσω. 

 Στο μυαλό μου, πάντα έβαζα εσένα και τον Ντέρεκ Τζίτερ (σ.σ. πρώην παίκτης του μπέιζμπολ) μαζί. Είστε οι παίκτες, που εμείς οι οπαδοί των Σέλτικς, μισούμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να μην σεβόμαστε. Έχετε παίξει το παιχνίδι με τον σωστό τρόπο: με πάθος, με περηφάνια και με επαγγελματισμό. 

 Ήσασταν οι πραγματικοί μαθητές του παιχνιδιού που έψαξαν για την τελειότητα δουλεύοντας πιο σκληρά από κάθε άλλον. Γίνατε πραγματικά είδωλα για την εποχή σας, ο καθένας στον χώρο του. Αποδεχθήκατε κάθε πρόκληση. Τα δώσατε όλα. Βάλατε τα σώματά σας σε κίνδυνο. Ξέρατε πώς να νικήσετε. Δείξατε σεβασμό στο σπορ σας και στην αντιπαλότητα με την Βοστώνη.

Στις 30 Δεκεμβρίου θα παίξεις για τελευταία φορά στη Βοστώνη. Αυτή είναι η τελευταία φορά για εμάς, τους οπαδούς των Σέλτικς, ώστε να ωθήσουμε στη νίκη την ομάδα μας απέναντι στον πιο κυρίαρχο παίκτη που έχει γράψει ποτέ ιστορία στους Σέλτικς και τους Λέικερς.

Καθώς φεύγεις, φεύγει και ό,τι έχει μείνει από την αντιπαλότητα που κάποτε κυριαρχούσε στο ΝΒΑ. Ίσως κάποια μέρα να αναζωπυρωθεί με νέα πρόσωπα. Ίσως όχι.

Οπότε, όταν έρθεις στο ‘Γκάρντεν’ τον επόμενο μήνα, ελπίζω το κοινό να σου κάνει τη ζωή… κόλαση. Ελπίζω να σε ενοχλούν και να σε αποδοκιμάζουν πιο έντονα απ' ότι έκαναν στα ματς που κρινόταν το πρωτάθλημα. Εύχομαι να χάσεις κάθε βολή. Εύχομαι να μην ξεχάσεις ποτέ πως είναι να είσαι περιτριγυρισμένος από 17.000 οπαδούς που φωνάζουν, που έχουν πράσινο αίμα και θα έδιναν τα πάντα για να σε δουν να αποτυγχάνεις μια τελευταία φορά. Εύχομαι να νικήσουμε τους Λέικερς άλλη μία φορά.

Και όταν σηκωθείς από την πλάγια γραμμή στην τέταρτη περίοδο και οι Σέλτικς μου είναι μπροστά με 20 πόντους, τότε νομίζω πως κάτι όμορφο θα συμβεί. Όλοι οι άνθρωποι στο ‘Γκάρντεν’ θα σταματήσουν να σε αποδοκιμάζουν. Θα σηκωθούν όρθιοι και θα δείξουν τον σεβασμό τους με το πιο δυνατό, το πιο παθιασμένο standing ovation που έχεις ζήσει ποτέ. Θα φωνάζουμε το όνομά σου. Θα ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου. Θα σου λέμε γλυκόπικρους αποχαιρετισμούς.

Λένε πως ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις μέχρι να φύγει. Έτσι, πριν φύγεις, θέλω να σου πω ευχαριστώ για το γεγονός ότι είσαι κάτι περισσότερο από ένας παίκτης του μπάσκετ. Για μια ολόκληρη γενιά φίλων του ΝΒΑ, εσύ είσαι το μπάσκετ.

Δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό... Αλλά πραγματικά θα μου λείψεις.

Σε αγαπάω (και σε μισώ) για πάντα,

Ένας οπαδός των Σέλτικς που δεν σε εκτιμούσε αρκετά».