Υπάρχει μέλλον… μία αποτυχία διαφορετική από τις άλλες! Dražen Siapic Τρίτη, Σεπτεμβρίου 09, 2014

Μπορούν τα νέα παιδιά να επιτύχουν κάτι ανάλογο στο μέλλον;

Οψόμεθα….

Με αυτά τα λόγια είχα κλείσει το άρθρο μου με τίτλο “Η λαμπρή τελετή των ‘‘αποκαλυπτήριων’’ του οικοδομήματος του Ελληνικού Μπάσκετ την 1η Σεπτεμβρίου του 2006’’ Τελικά ναι, είμαι βέβαιος ότι νέες επιτυχίες θα έρθουν για το ελληνικό μπάσκετ. Δεν είναι μόνο η εικόνα των παιχνιδιών και της απόδοσης των ελλήνων παικτών στο Μουντομπάσκετ αλλά αυτό το απίστευτο highlight με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο πρώτο ημίχρονο του Σερβία-Ελλάδα

“ Όχι, κόουτς, σε παρακαλώ, κόουτς, μη με βγάλεις, ένα λεπτό, ένα λεπτό μόνο”.

Αυτό το παιδί μου θύμισε γιατί λάτρεψα αυτό το παιχνίδι από τότε που θυμάμαι το εαυτό μου…. Γιατί το χαίρεται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και γιατί πάνω από όλα δείχνει την θέληση του αλλά και την ‘‘αρρώστια’’ του για το μπάσκετ και για την ομάδα.

Εντάξει θα συμφωνήσω αποτύχαμε, ο στόχος και το ταβάνι ίσως να ήταν τα προημιτελικά, από εκεί και πέρα θα κάναμε την υπέρβαση, αλλά ήταν ένας γλυκός αποκλεισμός, γλυκός γιατί χάσαμε από μία ομάδα που θύμισε την δικιά μας βραδιά της 1^ης Σεπτεμβρίου του 2006 και από μία ομάδα που έχει το μπάσκετ στο DΝΑ της. Μην απορήσετε αν και οι Σέρβοι κάνουν μια βαριά ήταν στο επόμενο παιχνίδι, γιατί παιχνίδι όμοιο με το χτεσινό δεν πρόκειται να ξανακάνουν. Είναι η πρώτη φορά όμως που η ομάδα μας σε κάνει να πιστεύεις πως κάτι καλό ξεκινάει. Οι διεθνής μας χαίρονται το μπάσκετ με την Εθνική μας, το έβλεπες μέσα στους αγώνες, το έβλεπες στις δηλώσεις. Δεν ξέρω αν αυτό είναι έργο μόνο του κόουτς Κατσικάρη, είμαι σίγουρος όμως ότι ο Κατσικάρης πρέπει να μείνει διότι αφήνει τους παίκτες του να βγάλουν την προσωπικότητα τους μέσα στο παρκέ. Μέσα από αυτή την φιλοσοφία ήρθαν οι διακρίσεις και μέσα από αυτή θα ξαναέρθουν. Για όσους δεν το πιστεύουν δεν έχουν παρα να δούν αυτό το βιντεάκι…

http://www.youtube.com/watch?v=XCGcbLAzXjg

Η σειρά σας τώρα......... Dražen Siapic Τρίτη, Ιουλίου 15, 2014

Έχουμε και λέμε, η  προεπιλογή από τον ομοσπονδιακό προπονητή, Φώτη Κατσικάρη, έγινε. Σε λεπτομέρειες για το σκεπτικό των επιλογών του δεν θα μπω άλλωστε το έκανε ο ίδιος ο ομοσπονδιακός προπονητής σε χτεσινή συνέντευξη του, την οποία και μπορείτε να διαβάσετε στο σύνδεσμο που ακολουθεί

(http://www.contra.gr/Basketball/World/Mundobasket/greece/katsikarhs-pame-gia-to-kalutero-me-opoioys-exoyme-video.2918276.html)

Είναι όμως από τις λίγες φορές που πραγματικά μου αρέσει η επιλογή των παικτών και θεωρώ πραγματική ευκαιρία να δούμε ωραίο και γρήγορο μπάσκετ από μία ομάδα που δεν έχει τίποτα να χάσει παρα μόνο να κερδίσει από την συμμετοχή της στο Μουντομπάσκετ.

Κανένας μας δεν περιμένει κάποια διάκριση, αλλά όσες φορές έχουμε πάει με χαμηλές προσδοκίες σε κάποια μεγάλη διοργάνωση έχουμε κάνει το παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα να παραμιλάει. Βεντέτες και μεγάλα αστέρια δεν υπάρχουν στην ομάδα, υπάρχουν και μερικοί * όπως η περίπτωση του Νικ Καλάθη. Πείτε με παλαβό, πείτε με ιερόσυλο αλλά δεν ξέρω γιατί το ρόστερ ως υλικό και χαρακτηριστικά μου θυμίζει αρκετά την μαγική ομάδα του 2006. Μέχρι τις 30/8 είναι μακρύς και σκληρός ο δρόμος της προετοιμασίας και του ‘‘δεσίματος’’ των παικτών, ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η προετοιμασία θα κυλίσει ομαλά και δεν έχουμε κάποια απώλεια η τραυματισμό, γιατί κακά τα ψέματα, οι επιλογές πέραν των κάτωθι 16 είναι περιορισμένες.

1.Γιάννης Αθηναίου, 1.96, 27/5/1988, γκαρντ, Αρμάνι Μιλάνο

2.Γιάννης Αντετοκούνμπο, 2.08, 6/12/1994, φόργουορντ, Μιλγουόκι Μπακς

3.Κώστας Βασιλειάδης, 2.00, 15/3/1984, γκαρντ, Ανατολού Έφες

4.Ίαν Βουγιούκας, 2.11, 31/5/1985, σέντερ, Ούνιξ Καζάν

5.Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς, 2.02, 3/3/1990, φόργουορντ, Παναθηναϊκός

6.Νίκος Ζήσης, 1.97, 16/8/1983, γκαρντ, Ούνιξ Καζάν

7.Κώστας Καϊμακόγλου, 2.05, 15/3/1983, φόργουορντ, Ούνιξ Καζάν

8.Νικ Καλάθης, 1.98, 7/2/1989, γκαρντ, Μέμφις Γκρίζλις

9.Κώστας Κουφός, 2.13, 24/2/1989, σέντερ, Μέμφις Γκρίζλις

10.Βαγγέλης Μάντζαρης, 1.95, 16/4/1990, γκαρντ, Ολυμπιακός

11.Γιώργος Μπόγρης, 2.10, 19/2/1989, σέντερ, ΠΑΟΚ

12.Γιάννης Μπουρούσης, 2.13, 17/11/1983, σέντερ, Ρεάλ Μαδρίτης

13.Κώστας Παπανικολάου, 2.06, 31/7/1990, φόργουορντ, Μπαρτσελόνα

14.Γιώργος Πρίντεζης, 2.06, 22/2/1985, φόργουορντ, Ολυμπιακός

15.Κώστας Σλούκας, 1.87, 15/1/1990, γκαρντ, Ολυμπιακός

16.Μιχάλης Τσαϊρέλης, 2.08, 23/2/1988, φόργουορντ, ΠΑΟΚ.

Υγεία και δουλειά λοιπόν από τις 22 Ιουλίου και βλέπουμε……

Τις πταίει; Dražen Siapic Τετάρτη, Μαΐου 28, 2014

Λοιπόν έχουμε και λέμε, η σειρά είναι στο 1-1 τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω. Στα δικά μου μάτια τα δύο πρώτα ματς ήταν πανομοιότυπα με την μόνη διαφορά ότι ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ματς έσπασε τα στεφάνια έξω από την γραμμή του τρίποντου ενώ ο Ολυμπιακός στο δεύτερο έκανε το αντίθετο. Δύο ματς που ουσιαστικά κρίθηκαν στο πρώτο δεκάλεπτο. Τι θα κρίνει όμως αυτή την σειρά των τελικών κατ’ εμέ το τρίτο ματς, όποιος το πάρει παίρνει και το Πρωτάθλημα.

Τι φταίει όμως στον φετινό Παναθηναϊκό και παρουσιάζει αυτή την εικόνα; Τι λάθη έγιναν;

Λάθος πρώτο: η απομάκρυνση του Αργύρη Πεδουλάκη στην μέση της περιόδου. Συμφωνώ με τον πρόεδρο απόλυτα, ο Παναθηναϊκός εκείνη την περίοδο δεν έπαιζε ελκυστικό μπάσκετ…έλα όμως που ούτε την προηγούμενη χρονιά έπαιζε την ανάλογη περίοδο, τα καλύτερα ματς του Παναθηναϊκού την προηγούμενη χρονιά ήταν με την Μπαρτσελόνα (όπου προδόθηκε από το περιορισμένο ρόστερ του) και με τον Ολυμπιακό στους τελικούς του ελληνικού Πρωταθλήματος, δηλαδή προς το τέλος την περιόδου.

Λάθος δεύτερο: η επιλογή του Φραγκίσκου Αλβέρτη ως πρώτου προπονητή. Ο εμβληματικός αρχηγός δεν είναι ακόμα έτοιμος για τέτοια βουτιά στα βαθιά μιας και οι αποφάσεις στα κρίσιμα λεπτά επωμίζονται στις πλάτες του πρώτου προπονητή. Η πρόκριση στο Final Four χάθηκε στο πρώτο ματς στην Μόσχα όπου θεωρώ ότι ο Αλβέρτης τα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας χάθηκε από το άγχος και την απειρία του. Κάτι αντίστοιχο πήγε να συμβεί και στον πρώτο τελικό, ευτυχώς που η ομάδα μερικές φορές λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο (Διαμαντίδης).

Λάθος τρίτο: ο μεταγραφικός σχεδιασμός χωρίς να το ξέρω αλλά το υποθέτω θεωρώ ότι οι μισές φετινές προσθήκες ήταν προσωπική επιλογή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, δεν θα αναφερθώ πολύ σε αυτό μιας και το έχω σχολιάσει σε παλαιότερο άρθρο με τίτλο ‘‘Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν’’. Απλά αναφέρω ότι ο Μπατίστ, Πινγκ Σανγκ, ο Παππάς και ο Γιάνκοβιτς ελάχιστα έχουν βοηθήσει στην φετινή σεζόν.

Λάθος τέταρτο: οι δηλώσεις του Δημήτρη που επηρεάζουν την ψυχολογία των παικτών και περισσότερο των ξένων που αποτελούν και βαρόμετρο για τον Παναθηναϊκό. Όσες αλλαγές και να θελήσεις να κάνεις δεν τις ανακοινώνεις πριν από μία σειρά τελικών με τον Ολυμπιακό. Οι παίκτες θέλουν κίνητρο και δηλώσεις σαν και αυτές… ’’δεν μου αρέσει που στηριζόμαστε μόνο σε ξένους παίκτες και του χρόνου θα δημιουργήσουμε ελληνικό κορμό’’ στην παρούσα φάση μόνο αντικίνητρο αποτελούν.

Συμφωνώ και να χαθεί το πρωτάθλημα δεν έγινε και κάτι, το θέμα είναι ο Παναθηναϊκός να χτίσει μια ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει και τα επόμενα χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Για να το καταφέρει αυτό, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πρέπει να ξεκινήσει από την επιλογή ενός ικανότατου προπονητή εκεί πρέπει να ξοδευτούν τα περισσότερα χρήματα. Ο μαέστρος δημιουργεί την ορχήστρα με όργανα που αυτός επιλέγει, το αντίθετο ίσως αποτελέσει παραφωνία. 

ΕΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ,ΟΤΙ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ..-ΜΙΑ ΑΣΧΕΤΗ ΒΛΕΠΕΙ ΜΠΑΣΚΕΤ Ανώνυμος Πέμπτη, Μαΐου 22, 2014

Ο λόγος για τον οποίο μπήκα στη διαδικασία να γράψω αυτό το κείμενο για την εμπειρία μου με το μπάσκετ είναι αρχικά γιατί ένας φίλος φίλαθλος που γελάει με το πόσο αδαής είμαι επί του θέματος με παρότρυνε να το εκθέσω και γραπτώς. Επίσης, καθημερινά βλέπω, ακούω, διαβάζω διάφορα από ανθρώπους που ανταλλάζουν τις γνώσεις τους για το άθλημα, να τις συγκρίνουν (τις γνώσεις πάντα), να συμφωνούν και φυσικά να τσακώνονται, και επειδή βαρέθηκα τα ίδια, είπα να μιλήσω για το μπάσκετ από μία άλλη οπτική γωνία: αυτή του παντελώς άσχετου ανθρώπου.

Έχω δει αγώνα κάνα δύο φορές στη ζωή μου και πρακτικά δε γνωρίζω τίποτα παραπάνω πέρα από την μπάλα του μπάσκετ (καφέ είναι ) και το εκνευριστικό τακ-τακ που κάνει όταν τη χτυπάνε οι παίχτες στο γήπεδο.

Η αλήθεια είναι πως προσπάθησα πολύ να καταλάβω τι γίνεται. Το μόνο που σίγουρα κατάλαβα είναι να μην μιλάω την ώρα που οι άλλοι παρακολουθούν τον αγώνα. Κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα. Νόμος. Έτσι λοιπόν, έκατσα να παρακολουθήσω κ εγώ. Δυσκολεύτηκα. Άκουγα λέξεις μισές αγγλικές, μισές ελληνικές. Ριμπάουντ, τρίποντο, φάουλ μερικές από αυτές, με αποκορύφωμα το πικ εν ρολ, το οποίο ποτέ δεν έμαθα τι σημαίνει, αν και αγγλομαθής. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μ’άρεσε η λέξη ! Για να μην μιλήσω για αυτόν τον πλέι μέικερ, που χρόνια τον ακούω και ποτέ δεν τον έχω δει, ούτε έχω εννοείται καταλάβει σε τι χρησιμεύει μέσα στο παρκέ ( να ορίστε, κάτι έμαθα για το είδος του πατώματος !). Η απάντηση που πήρα στην ερώτηση αυτή ήταν ότι είναι παίχτης. Μάλιστα. Εντυπωσιακό.

Και καλά αυτό οκ. Άντε και να κάθομαι να τους βλέπω όλους αυτούς – πόσοι στο σύνολο δεν έχω προλάβει να μετρήσω- να πηγαίνουν πάνω- κάτω, να σπρώχνονται, να απλώνουν τις χερούκλες τους να αρπάξουν τη μπάλα απ’ τον άλλο , και όλα αυτά τα βάρβαρα που βλέπω. Οκ και αυτό. Αλλά πραγματικά, πού να προλάβουν και να τρέξουν οι ταλαίπωροι,  αφού κάθε ένα δέκατο του δευτερολέπτου φρρρρρ !το σφύριγμα και σταματάνε. Ή που θα χουν κάνει βήματα ( τς , τς επαγγελματίες σου λέει ) ή που θα κάνουν φάουλ. Κοινώς, όταν πέφτει γερό σπρωξίδι.

Αχ, άλλο κ αυτό το πράγμα με τον χρόνο στο μπάσκετ. Δεν το αντέχει η ψυχοσύνθεσή μου. Εντυπωσιάζομαι και εξοργίζομαι ταυτόχρονα. Ξανά σφύριγμα και ξανά σφύριγμα και τάιμ άουτ και ξανά τάιμ άουτ. Δώσε ρε παιδί μου δέκα λεπτά μετά, μην μας το κάνεις αυτό το πράγμα. Πάνω στο καλό σταματάνε. Και φυσικά, να μην πιάσω και τη λήξη –υποτίθεται- του αγώνα, που μου μοιάζει με αιωνιότητα. Σε εκείνο το σημείο νομίζω ότι κάνεις μεγάλη εξάσκηση με την υπομονή σου. Ψυχοφθόρο πράγμα. Απορώ πραγματικά πως το αντέχετε εσείς οι φίλαθλοι. Απορώ.

Βέβαια, εκτός από τα απίστευτα ερωτηματικά που μου δημιουργούνται όσον αφορά το άθλημα, οφείλω να καταγγείλω και τον κοινωνικό ρατσισμό που βιώνω κάθε φορά που προσπαθώ να δω αγώνα. Όντας ένας άνθρωπος που μετά βίας φτάνει το 1.60, δεν καταλαβαίνω γιατί για να παίξει κάποιος μπάσκετ  οφείλει να φτάνει το ύψος κυπαρισσιού ή κάτι αντίστοιχα ψηλού πράγματος. Αδικία, περιορισμός και προσωπικά μιλώντας , οι κοντοί είναι πιο ευλύγιστοι άρα και πιο εύκολοι στην κίνηση, πράγμα σημαντικό για την περίπτωσή μας αφού τρέχουν πάνω- κάτω σαν τα κατσίκια.

Εκείνο βέβαια που με πνίγει είναι εκείνοι οι ταλαίπωροι άνθρωποι που και τρέχουν σαν τρελοί πέρα- δώθε και δεν αναγνωρίζονται. Αφανείς ήρωες θα τους πω. Ναι, για τους διαιτητές μιλάω που σ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, εκτός του τζόκινγκ που κάνουν, πρέπει να είναι και παρατηρητικοί μη χάσουν καμιά αγκωνιά και δεν την σφυρίξουν.  Και στο τέλος τι; Ούτε τ’ όνομά τους θυμάται κανένας, ούτε φαντάζομαι τη δόξα και το χρήμα που λαμβάνουν οι παίχτες παίρνουν. Κρίμα δηλαδή για τα παιδιά, εγώ πάντως δεν το έκανα.  Τσάμπα ο ιδρώτας.

Και καταλήγοντας λοιπόν, έχω να πω ότι γενικά πλάκα έχει. Νόημα για μένα την άσχετη κανένα, αλλά για να είναι διεθνώς αγαπημένο κάτι θα ξέρουν τόσοι πια. Αλλά για ένα είμαι σίγουρη: Όλα για μια μπάλα γίνονται τελικά….

Από την φίλη

wannabetall

Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν Dražen Siapic Σάββατο, Μαΐου 03, 2014

Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός από τον αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων από το final four του Μιλάνο, οφείλω να ομολογήσω ότι στα διάφορα άρθρα που διάβασα πουθενά δεν είδα αποτυπωμένα τα πραγματικά αίτια του αποκλεισμού των ελληνικών ομάδων. Κύριοι ας μην χαϊδεύουμε αυτιά, μετά από αρκετά χρόνια (6 αν θυμάμαι καλά) δεν θα έχουμε εκπρόσωπο του ελληνικού μπάσκετ στην τελική φάση. Τι έφταιξε; Ας πάρουμε κάθε ομάδα ξεχωριστά.

Παναθηναϊκός: με λίγα λόγια λάθος προγραμματισμός. Μεγάλο έγκλημα η απομάκρυνση του ‘‘Σόφο’’, η ομάδα έγινε μονοδιάστατη, στο στράβωμα του παιχνιδιού πλέον δεν είχε παίκτη για να περάσει η μπάλα μέσα στην ρακέτα, για να κερδίσει φάουλ ή να δώσει έξω για κάποιο ελεύθερο σουτ. Δεύτερο έγκλημα δεν αποκτήθηκε ένα καθαρό τριάρι, συμφωνώ πολύ καλός παίκτης ο Ματσιούλις αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, και μην ξεχνάμε στο παρά πέντε έμεινε στην ομάδα. Τρίτο έγκλημα μα φυσικά ένας ακόμα παίκτης για να κατεβάζει την μπάλα (ήρθε αλλά κάπως αργά). Και πριν πέσετε να με ‘‘φάτε’’ η μόνη καλή προσθήκη ήταν αυτή του Φώτση. Ο Μαυροκεφαλίδης δεν είναι Τσαρτσαρής όσον αφόρα την ‘‘βρώμικη’’ δουλειά που έκανε ο Κώστας, μπορεί όμως ο Λουκάς να γίνει, αρκεί βέβαια να του δείξουν την δέουσα εμπιστοσύνη. Παππά και Γιάνκοβιτς θα τους κρίνω την δεύτερη χρονιά τους στον Παναθηναϊκό, αρκεί να καταλάβουν και στην ομάδα για πιο λόγο τους απέκτησαν.

 Ολυμπιακός: Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά, τραυματισμοί και ένας ακόμα ‘‘ηγέτης’’ ή ένας παίκτης που τα τραβήξει την ομάδα στα δύσκολα. Σπανούλης, Περπέρογλου και Πρίντεζης στην κρίσιμη καμπή ήταν τραυματίες, ο Μάντζαρης δεν έφτανε από μόνος του καθώς όλη η Ρεάλ κλείδωνε πάνω στο Σπανούλη. Θα έπρεπε να το είχαν δει, έτσι έχασαν το Πρωτάθλημα από το Παναθηναϊκό την περσινή σεζόν, έτσι αποκλείστηκαν και από την Ρεάλ φέτος. Ποιο απλά Λο δεν είχε ο Ολυμπιακός φέτος. Ο Ντάνστον αντικατέστησε θεωρώ επάξια τον Χάινς. Μέχρι εκεί όμως. Άντιτς δεν είχε ο Ολυμπιακός φέτος. Δύο κινήσεις για την επόμενη σεζόν θα πρέπει να είναι η αντικατάσταση των Σίμονς και Κόλινς. Όσο για τον Παπαπέτρου, το μέλλον του ανήκει.

Συμπερασματικά…. Λάθος επιλογές που εν πολλοίς οφείλονται και στην μείωση των προϋπολογισμών.

Ντάστον και Ματσίουλις οδηγούν στο Check in.. Basketa Editorial Πέμπτη, Απριλίου 24, 2014

Τελικά και οι δύο το πιστεύουν…2-2 γιατί πολύ απλά μπορούν. Το ελληνικό μπάσκετ σε μία από τις καλύτερες του βραδιές. Πάμε λοιπόν για δύο τελικούς σε Μαδρίτη και σε Μόσχα με τελικό προορισμό το Μιλάνο. Με δεδομένο ότι οι Blogger μας βρίσκονταν τόσο στο ΟΑΚΑ όσο και στο ΣΕΦ. Αύριο θα έχουμε πλήρη ανάλυση των σημερινών αγώνων αλλά και τις απόψεις τους για το που θα κριθεί το Check in των δύο τελευταίων εισιτήριων για το Final Four του Μιλάνο.

Επιγραμματικά λοιπόν:

Τα κλειδιά των σημερινών επιτυχιών ακούν στα ονόματα Ματσιούλις 15(3/7τρ, 5ρ) και Ντάνστον 13 (9ρ).

 

Παναθηναϊκός – ΤΣΣΚΑ Μόσχας: 73-72 παρ.

Τα Δεκάλεπτα: 21-16, 37-38, 51-48, 64-64(κ.α) 73-72

Παναθηναϊκός: Μπράμος, Κάρι 2, Μπατίστ 2, Φώτσης 8(2), Ούκιτς 3, Λάσμε 14(4/7δ, 5ρ), Μαυροκεφαλίδης 10(4/4δ), Διαμαντίδης 7(0/2δ, 1/8τρ, 4λ, 6ασ), Γκιστ 12(1), Ματσιούλις 15(3/7τρ, 5ρ), Ράιτ

ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Μίτσοφ 15(3/5τρ, 5ρ), Φριντζόν 8(1), Τζάκσον 9(1), Πάργκο 5(1), Κρστιτς 1, Ουίμς 14(2/8δ, 2τρ, 5λ), Βοροντσέβιτς 5(1), Κάουν 11(6ρ), Χριάπα 2, Χαινς 2.

Σχόλιο: Ακόμα δεν κατάλαβα γιατί δεν έχασε την δεύτερη βολή ο Ούκιτς

Ολυμπιακός-Ρεάλ Μαδρίτης: 71-62

Τα Δεκάλεπτα: 15-16, 37-30, 49-47, 71-62

Ολυμπιακός: Πέτγουεϊ, Σερμαντίνι 2, Ντάνστον 13 (9ρ), Σπανούλης 12 (7ασ, 6ρ), Παπαπέτρου 7, Σλούκας, Κόλινς 2, Σίμονς 2, Πρίντεζης 10 (5ρ), Μάντζαρης 10 (6ασ), Κατσίβελης, Λοτσέσκι 13.

Ρεάλ Μαδρίτης: Φερνάντεθ 18, Ρέγες 4, Ντίεθ, Μίροτιτς 9, Ροντρίγκεθ 2, Κάρολ, Ντάρντεν 10, Γιουλ 4, Μπουρούσης 8, Σλότερ 5, Μεϊρί 2.

Σχόλιο: Αν κάνουν προπόνηση στην Μαδρίτη σε αυτή το μόνο που θα πρέπει να κάνουν είναι να ρίχνουν ελεύθερες βολές.

Ζητείται Πίστη.....Παναθηναϊκός εναντίον ΤΣΣΚΑ Μόσχας Dražen Siapic Σάββατο, Απριλίου 19, 2014

Παναθηναϊκός εναντίον ΤΣΣΚΑ Μόσχας 0-2, Ολυμπιακός εναντίον Ρεαλ Μαδρίτης 0-2. Η εβδομάδα των ‘‘παθών’’ για τους δύο εκπροσώπους του Ελληνικού Μπάσκετ τελειώνει αύριο και όλοι περιμένουμε την ‘’Ανάσταση’’. Το ζητούμενο είναι η Πίστη και το αποτέλεσμα θα έρθει. Ανάλυση των δύο αγώνων του Ολυμπιακού δεν θα κάνω, τα είπε όλα ο συνάδελφος Giannagra1985, δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ σε μια φράση που ήρθε στο μυαλό,…. ‘‘κατακόμβες οι ρουφιάνες’’ … έλεγε ο κόουτς στα παιδικά μου χρόνια όταν χάναμε τις ελεύθερες βολές.

Πάμε τώρα στον Παναθηναϊκό, δύο αγώνες, δύο διαφορετικές ιστορίες.

Ιστορία Νο1: 15.4.2014 Η Μεγάλη χαμένη ευκαιρία.

Ας ξεκινήσουμε από το 33’ λεπτό, το δεύτερο τρίποντο του Διαμαντίδη στο ματς φέρνει τον αγώνα στα ίσια (60-60) και όλα ξεκινούν από την αρχή. Η άμυνα είχε να λειτουργεί και ο Παναθηναϊκός έδειχνε να έχει το ματς στα χέρια του, με δύο βολές του Λάσμε το σκόρ γίνεται 62-67 στο 37’ λεπτό. Τρία λεπτά ακόμα …δυστυχώς όμως το ματς έγινε ροντέο και ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να το ελέγξει και να το πάει σε ένα αργό ρυθμό ώστε να το κερδίσει (πολλά λάθη, χαμένες βολές και χαμένα ριμπάουντ) Μετά τις δύο βολές του Χαινς απομένουν 30 δευτερόλεπτα και το σκορ είναι (70-70), κάπου εκεί χρειάζεται το ‘‘πνεύμα’’ του Ομπράντοβιτς, συμφωνώ απόλυτα στο να πάρει την τελευταία επίθεση ο Διαμαντίδης, όλοι το περιμέναμε, πόσο μάλλον ο Μεσίνα, διαφωνώ με τον τρόπο, η μπάλα έπρεπε να κατέβει από άλλο παίκτη…αν ελευθερωθεί μέσα από κάποια σκριν ο Διαμαντίδης παίρνει την μπάλα και ο αρχηγός κάνει την δουλειά του..αν όχι αποκτάς ένα άλλο ήρωα της τελευταίας στιγμής και τελειώνεις το μάτς.

Παράταση λοιπόν. Πάρα πολλά λάθη και με επιμέρους σκορ 5-2 κάτι που καταδυκνύει και την κούραση το δύο ομάδων η ΤΣΣΚΑ Μόσχας με μία μέτρια συνολικά εμφάνιση κάνει το   1-0 και αφήνει τον Παναθηναϊκό με την πικρία της Μεγάλης Χαμένης ευκαιρίας όπως είπε και σε δηλώσεις ο κόουτς Φραγκίσκος Αλβέρτης μετά το τέλος του Ματς.

Τα Δεκάλεπτα: 21-14, 40-33, 58-56, 72-72, 77-74

ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Μίτσοφ 2, Φριτζόν 10, Τζάκσον 5, Πάργκο 1, Κρστιτς 5, Ουίμς 21, Βοροντσέβιτς, Καούν 1, Κριάπα 17, Χάινς 15

Παναθηναϊκός: Μπράμος, Κάρι 3, Μπατίστ, Φώτσης 6, Ούκιτς 2, Λάσμε 14, Μαυροκεφαλίδης 4, Διαμαντίδης 10, Γκιστ 9, Μασιούλις 14, Ράιτ 12

Ιστορία Νο2: 18.4.2014 Η Μεγάλη Απογοήτευση.

Για σχολιασμό προσφέρεται μόνο το πρώτο δεκάλεπτο όπου υπήρχε Παναθηναϊκός. Επιμέρους σκόρ 21-19, με κορυφαίο τον Ούκιτς (9 πόντους), ο Παναθηναϊκός δείχνει ότι μπορεί αρκεί να σφίξει και άλλο την άμυνα και να συμβάλουν και επιθετικά οι παίκτες μέσα από την ρακέτα και το πολυπόθητο ‘‘break’’ θα έρθει.

Μέχρι εκεί όμως, γενικό black out, τίποτα δεν λειτουργεί, οι πράσινοι έχουν κυριολεκτικά σπάσει τα στεφάνια, η άμυνα είναι επιεικώς απαράδεκτη και στην επίθεση δεν υπάρχει ούτε μια οργανωμένη προσπάθεια. Τελικό σκορ 77-51 και το αρνητικό ρεκόρ παραγωγικότητας των πρασίνων στην διοργάνωση είναι γεγονός.

Τα Δεκάλεπτα: 21-19, 39-25, 50-39, 77-51

ΤΣΣΚΑ Μόσχας:  Μίτσοφ 12, Φρίτζον 7, Τζάκσον 4, Πάργκο 2, Κρστιτς 10, Ουίμς 23, Ζοζούλιν, Βοροντσέβιτς 9, Σουχκόβτσοφ, Καούν 2, Κριάπα 4, Χάινς 4.

Παναθηναϊκός: Μπράμος 4, Κάρι 2, Μπατίστ 2, Φώτσης 3, Ούκιτς 15, Λάσμε 4, Μαυροκεφαλίδης 8, Διαμαντίδης, Γκιστ 6, Παππάς, Μασιούλις 5, Ράιτ 2.

Ιστορία Νο3: Ζητείται Πίστη….

Μπορεί η ομάδα του ‘‘Πεδουλάκη’’ συγνώμη Αλβέρτη ήθελα να πώ να κάνει το 2-2; Το λάθος έγινε εκούσια γιατί πολύ απλά πιστεύω ότι για το καταφέρει πρέπει να ακολουθήσει την ‘‘συνταγή’’ του πρώην κόουτς. Αυτό έχει μάθει, αυτό πρέπει να παίξει, κάτι σίγουρα που γνωρίζει και πολύ καλά ο Φραγκίσκος. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, χρειάζεται και πίστη τόσο από τον κόσμο όσο και από τους ίδιους του παίκτες. Βαρόμετρο είναι η απόδοση των Μπράμος και Μασιούλις, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται σκόρ από τους δύο τους, αν το βρει την Δευτέρα τότε έχει τύχη… μέχρι τότε…

Καλή Ανάσταση και υγεία σε όλον τον κόσμο

Η ανωτερότητα της Ρεάλ & ο Γολγοθάς του Ολυμπιακού Giannagra1985 Παρασκευή, Απριλίου 18, 2014

17 Απριλίου 2014. Πέρασαν μόλις 340 ημέρες από τον τελικό του Λονδίνου που βρήκε νικητή και τροπαιούχο τον Ολυμπιακό και δυστυχώς οι ισορροπίες από τότε έχουν ανατραπεί άρδην όσον αφορά στη δυναμικότητα των δύο ομάδων. 

Η Ρεάλ έκανε άλματα προόδου και ο Ολυμπιακός βήματα προς τα πίσω. Η σειρά βρίσκεται ήδη στο 2-0 και οι Πειραιώτες μεταφέρουν τα παιχνίδια στην έδρα τους με στόχο την επική ανατροπή. Καλώς ή κακώς, τα πράγματα είναι δυσοίωνα. Η εικόνα των δύο ματς λέει πολλά. Για την ιστορία θυμίζουμε ότι η Ρεάλ έχει επικρατήσει με σκορ 88-71 & 82-77 στις μέχρι τώρα αναμετρήσεις. Ο Ολυμπιακός για να είμαστε αντικειμενικοί έχει παίξει μπάσκετ μόνο για 20 λεπτά μέχρι στιγμής. Κατά τ’άλλα αγνοείται. Η Ρεάλ έχει κυριαρχήσει και έχει επιβάλει το run n’ gun ρυθμό της. Οι παίκτες της ξεκίνουν ζεστοί, βάζουν τα πρώτα σουτ, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, και ο Ολυμπιακός αναγκάζεται να κυνηγάει το σκορ. 

Ας παραθέσουμε μερικές σκόρπιες σκέψεις για κάθε αναμέτρηση:

Παιχνίδι Μ.Τρίτης ( 88-71)

•  Μίροτιτς & Ρούντι σκότωσαν τον Ολυμπιακό. Το αναμενόμενο δηλαδή. Σκόραραν από κοινού 35 πόντους και κυρίως εξέθεσαν όποιον παίκτη έβαλε πάνω τους ο Μπαρτζώκας.
•  Ο Σέρχι πήρε αρκετά ελεύθερα σουτ αλλά ήταν άστοχος. Υπέπεσε και σε 5 λάθη.Γενικά δεν είναι καλός στη σειρά.
•   Μεγάλη ζημιά έκανε ο Ρέγες ιδίως στο δεύτερο δεκάλεπτο.
•   Γιουλ κίνδυνος θάνατος μιας και πλέον δεν υπάρχει Λω.
•  Ο μόνος από τον Ολυμπιακό που μπήκε αποφασισμένος με εξαίρεση κάποια λάθη που έκανε στην αρχή ήταν ο Σπανούλης. Αλλά ο αρχηγός ήταν μόνος του.
•   Μάντζαρης Σλούκας Λοτζέσκι Περπέρογλου Σερμαντινι και Παπαπέτρου αρνητικοί.
•  Οι Ντάνστον και Πέτγουει πάλεψαν αλλά κινήθηκαν σε ρηχά νερά.
•  Ο Σίμμονς έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Τελείωσε φάσεις με δύναμη κοντά στο καλάθι, πήρε ριμπάουντ.’Εχασε τις βολές και έπαιξε κακή άμυνα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου με συνέπεια να δεχθεί ο Ολυμπιακός τρίποντο ψυχολογίας και να πάει στην ανάπαυλα με 7 πόντους διαφορά.
•  Σε γενικές γραμμές ο Ολυμπιακός έπαιξε το μπάσκετ που μπορεί μόνο στο δεύτερο δεκάλεπτο. Προφανώς και αυτό δεν ήταν αρκετό. Ιδίως όταν δέχεσαι 88 πόντους από τη Ρεάλ και υποπίπτεις σε 15 λάθη.
•  Πολύ flopping από τους παίκτες της Ρεάλ και συνεχείς διαμαρτυρίες στο διαιτητικό τρίο. Σημειωτέον ότι δεν έλαβαν ούτε μία παρατήρηση για το flopping.
•   Μετά το τέλος του παιχνιδιού, ο κόουτς Μπαρτζώκας δήλωσε ότι δεν ήταν σωστή η προσέγγιση των Πειραιωτών. Πρώτη ένδειξη αυτοκριτικής από τον προπονητή του Ολυμπιακού.

Highlights αγώνα

Παιχνίδι Μ.Πέμπτης ( τελικό σκορ 82-77)

• Το πρώτο δεκάλεπτο του παιχνιδιού ήταν μικρογραφία του παιχνιδιού της Μ.Τρίτης. Η Ρεάλ σκόραρε 30 πόντους και δέχτηκε 23.
•  Στο πρώτο ημίχρονο η Ρεάλ είχε 10/13 σουτ 3 πόντων.
•  Οι συνήθεις ύποπτοι, Ρούντι και Μίροτιτς έκαναν τη μεγαλύτερη ζημιά. Γιουλ και Ρέγες ακολούθησαν σε απόδοση. Ο καλύτερος όμως παίκτης της Ρεάλ ήταν ο Μπουρούσης.
•  Στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός έδεσε την άμυνά του με κύριο άξονα τον Κόλλινς ο οποίος φρόντισε να προσγειώσει και τον αλλαζόνα Ρούντι με 2 σκληρά φάουλ. Ο Αμερικανός έβαλε και το τριποντάκι του, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο δεν τον είδαμε να πατάει παρκέ.
•  Ο Σπανούλης έβαλε αρκετά μεγάλα σουτ. Ήταν και πάλι εκεί, έτοιμος για την πρόκριση.
• Οι Ντάνστον και Πέτγουει πολύ καλοί και σε άμυνα και σε επίθεση.
• Ο Πρίντεζης δεν έχει επανέλθει 100%, χάνει σε ανάσες, αλλά όσο μπορεί παλεύει.
•  Ο Λοτζέσκι έκανε μεγάλο τέταρτο δεκάλεπτο. Στην κρίσιμη επίθεση δεν πήρε το σουτ βέβαια, αλλά προτίμησε τη διείσδυση και την πάσα. Ο Ολυμπιακός τον έχει ανάγκη.
• Οι Μάντζαρης και Σλούκας πάλι σε ρηχά νερά.
• Το μαρκάρισμα του Μάντζαρη πάνω στο Ρούντι δε βγαίνει. Γίνεται μεγάλη ζημιά στο επιθετικό ριμπάουντ.
•  Η ομάδα στάθηκε πάλι άτυχη καθώς έχασε εκ νέου τον Περπέρογλου, αυτή τη φορά με ίωση, και το Σίμμονς ο οποίος αισθάνθηκε ενοχλήσεις στους προσαγωγούς και προτιμήθηκε να προφυλαχθεί υπό το φόρο θλάσης.
•  Η Ρεάλ όταν πιέστηκε έχασε τον προσανατολισμό της. Οι ψηλοί δεν τροφοδοτούνταν ως έπρεπε και οι περιφερειακοί αναλώνονταν σε τρελά σουτ.
•   Έλεος με τις χαμένες βολές στον Ολυμπιακό. Είτε εντός, είτε εκτός έδρας, χάνονται πολλές βολές. Και στο πρώτο παιχνίδι χάθηκαν αλλά κυρίως από το Σίμμονς κάτι που είναι αναμενόμενο. Χθές έχασαν βολές ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Λοτζέσκι.
•  Η Ρεάλ τα σφυριγματάκια της τα πήρε. Έπιασαν τόπο οι αιχμές του Ρούντι μετά το πρώτο ματς φαίνεται. Το flopping βέβαια δεν το σταμάτησε.

Highlights αγώνα

Συμπερασματικά, είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Ρεάλ είναι ποιοτικά ανώτερη του Ολυμπιακού, ο οποίος δεν κατάφερε να τη συλλάβει εν υπνώσει και να κλέψει κάποιο από τα δύο πρώτα ματς παίρνοντας και το πλεονέκτημα της έδρας. Δυστυχώς πλέον το άγχος το έχουν οι Πρωταθλητές Ευρώπης. Δε θέλουν να καταθέσουν το στέμμα τους μέσα στο Σ.Ε.Φ.. Δεν είναι εύκολο όμως. Χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και να βγουν περισσότεροι παίκτες μπροστά. Δεν αρκεί μόνο ο Σπανούλης. Η Ρεάλ έχασε την Τρίτη τον Ντρέιπερ. Στα πιτς βρίσκεται εδώ και καιρό και ο Κάρολ. Ο Σέρχι χθες αποκόμισε χτύπημα στο δάχτυλο. Η καλύτερη περιφέρεια της Ευρώπης αντιμετωπίζει προβλήματα και ίσως είναι ώρα να εμφανιστούν Μάντζαρης και Σλούκας και να βοηθήσουν τον αρχηγό τους. Ο Κόλλινς καλώς ή κακώς έδειξε ότι αξίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής.Ερωτηματικό σε τι κατάσταση θα βρεθεί ο Περπέρογλου το σκορ του οποίου έχει λείψει πολύ. Στους ψηλούς, χρειάζεται βοήθεια ο Ντάνστον. Ο Σερμαντίνι είναι ωσεί παρών. Χθες ειδικά,τον ‘’κατέβασαν’’ δύο φορές, Μειρί και Σλότερ αντίστοιχα. Χρειάζεται και λίγο τσαγανό Γκιόργκι. Μακάρι να είναι καλά ο Σίμμονς ο οποίος ταιριάζει βάσει σωματοτύπου στους ψηλούς της Ρεάλ.

Το Σ.Ε.Φ. τη Δευτέρα του Πάσχα πρέπει να καίει. Ζεστή, καθαρά μπασκετική ατμόσφαιρα, χωρίς ακρότητες.Η έδρα της Ρεάλ είναι εκκλησία και αν ο Ολυμπιακός μεταφέρει εκ νέου εκεί τη σειρά, όλα γίνονται. Αρκεί να γίνουν δύο νίκες στον Πειραιά. Η στήριξη του κόσμου είναι προαπαιτούμενο. Η γκρίνια προς παίκτες και προπονητή ας περιμένει. Ο Ολυμπιακός απέχει πέντε νίκες από το να γίνει θρύλος για την Ευρωλίγκα. Οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι μηδαμινές. Αλλά ποιός ξέρει???

Η επιλογή της ''Βασίλισσας''... Dražen Siapic Δευτέρα, Απριλίου 14, 2014

Το παιχνίδι (η διοργάνωση) έχει κενά, δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό εμένα με ιντριγκάρει περισσότερο, ένα από αυτά τα κενά είναι και οι διαφορετικές μέρες και ώρες των αγώνων της τελευταίας αγωνιστικής δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην όποια ομάδα παίζει τελευταία να επιλέγει αντίπαλο στην επόμενη φάση.

Αμφιβολία δεν χωράει, o Πάμπλο Λάσο έδειξε...... 

και η ‘‘Βασίλισσα’’ διάλεξε Ολυμπιακό και όχι Παναθηναϊκό. 

Γιατί όμως; Αν ζούσαμε σε άλλες εποχές και δεν μιλούσαμε για μπάσκετ θα μπορούσαμε να βρούμε χίλιες δύο αιτιάσεις και να τις στολίσουμε με πηγαίους τίτλους (Εκδίκηση, Φόβος για τον Εξάστερο κ.α.)

Κύριοι, όμως εδώ μιλάμε για μπάσκετ (το κορυφαίο παιχνίδι σε στρατηγική και θέαμα) και η επιλογή του Ολυμπιακού από αυτή του Παναθηναϊκού έγινε με αμιγώς μπασκετικά κριτήρια κάτω από το πρίσμα της οπτικής του Πάμπλο Λάσο και των συνεργατών του. 

Σίγουρα ο Λάσο ξέρει λίγα ελληνικά… ‘‘ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λέμε’’ έτσι και αυτός στην προσπάθεια του να κατακτήσει (αυτό που δεν κατάφερε πέρυσι η Ρεάλ) αποφάσισε να κοντραριστεί με πλεονέκτημα έδρας με μία ομάδα η οποία κατά τον προπονητή το Μαδριλένων είναι περισσότερο στα μέτρα της. Αλαζονεία; Ίσως. Φόβος για το διαφορετικό; Πιθανό. Όπως και να έχει ο κύβος ερρίφθη και η Ρεάλ αποφάσισε να πορευτεί με το μπάσκετ που ξέρει να παίζει (θεωρώντας εαυτούς καλύτερους) διαλέγοντας ως αντίπαλο τον δις πρωταθλητή Ευρώπης και αποφεύγοντας τον Παναθηναϊκό, μια ομάδα που αρέσκεται να παίζει σε χαμηλό τέμπο καταστρέφοντας τον ρυθμό του αντιπάλου μέσα από το σετ παιχνίδι των 5 εναντίον 5.

Προσωπικά, θα ήθελα προς όφελος των ελληνικών ομάδων τα ζευγάρια να είχαν ματσαριστεί διαφορετικά. Ο Πάμπλο Λάσο και οι συνεργάτες του διάλεξαν όμως για όλους μας.

Είναι η πεπατημένη η καλύτερη οδός που οδηγεί στην Αρένα του Μιλάνο;

Οψόμεθα….

Υ.Σ. Μιας και μίλησα για Αρένα παραθέτω σύνδεσμο με παλαιότερο άρθρο από συνάδελφο Giannagra1985 με την ανάλυση τόσο της Ρεάλ Μαδρίτης όσο και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Ο λάκκος των λεόντων πριν το F4

Αιώνιοι έτοιμοι για απαντήσεις... Giannagra1985 Κυριακή, Απριλίου 13, 2014

Εβδομάδα των Παθών έρχεται με τις ελληνικές ομάδες να ρίχνονται στη μάχη με φόντο την πρόκριση στο F4 του Μιλάνου. Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο έχουν να ανέβουν ένα μικρό Γολγοθά προκειμένου να φτάσουν στο μαγικό αριθμό των 3 νικών ιδίως εάν αναλογιστούμε τη δεδομένη διαφορά δυναμικότητας που τους χωρίζει από τις αντιπάλους τους και το μειονέκτημα έδρας. Δεν έχουμε αναφέρει το πιο βασικό μέχρι τώρα. Τα ματσαρίσματα που βέβαια είναι λίγο πολύ γνωστά. Ρεάλ – Ολυμπιακός & ΤΣΣΚΑ – Παναθηναϊκός. Ας γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω και ας δούμε πώς έφτασαν τα πράγματα μέχρι εδώ.

Την Πέμπτη το βράδυ τέθηκαν αντιμέτωποι οι αιώνιοι στο Σ.Ε.Φ. σε ένα ματς κυρίως γοήτρου. Αυτή τη φορά δεν είδαμε το κλασικό ματς των 110 πόντων που μας είχαν συνηθίσει φέτος οι δυο τους. Ίσως έπαιξε ρόλο ότι το ματς δεν διεξήχθη στο Ο.Α.Κ.Α. σε αντίθεση με την πλειοψηφία των φετινών παιχνιδιών. Ίσως έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον Αργύρης Πεδουλάκης στον πάγκο του τριφυλλιού. Ίσως το μειωμένο βαθμολογικό κίνητρο. Το καλό είναι ότι παρακολουθήσαμε ένα πολύ όμορφο ματς, με πάθος, ένταση, έντονες διακυμάνσεις του σκορ, όμορφες φάσεις και φυσικά ένα πολύ συγκλονιστικό φινάλε που βρήκε νικητή τον Ολυμπιακό με σκορ 68-65. Μια γρήγορη ανάγνωση του ματς λέει ότι ο Παναθηναικός κυριάρχησε στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει το ροζ φύλλο αγώνα καθώς ο αρχηγός των Πειραιωτών , Βασίλης Σπανούλης, φρόντισε με τον πλέον εμφατικό τρόπο να δηλώσει σε φίλους και εχθρούς ότι είναι παρών. Ας δούμε λίγο εκτενέστερα την εικόνα του παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός εκμεταλλευόμενος τη δύναμη της έδρας κ το πολύ καλό ξεκίνημα του ρούκι σε ντέρμπι, Ιωάννη Παπαπέτρου, κατάφερε να προηγηθεί με σκορ 10-3 αλλά μετά ήρθε η απόλυτη καθίζηση. Η ομάδα του Φραγκίσκου Αλβέρτη κυριάρχησε απόλυτα στο παρκέ και με ένα επιμέρους σερί 34-19 κατάφερε να πάει στην ανάπαυλα προηγούμενη με σκορ 29-37. Κλειδιά στην ανάκαμψη του Παναθηναϊκού η πολύ καλή του άμυνα και ένας άσσος που έβγαλε από το μανίκι ο Φράγκι. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης. Ο ‘Τσέχος’’ εκμεταλλευόμενος τη φθορά των φάουλ του Ντάνστον, ο οποίος είχε φροντίσει από πολύ νωρίς να φορτωθεί με δύο ανόητα φάουλ, βρήκε πεδίο δράσης και τελείωσε το ματς με 17 πόντους  και 7/7 σουτ δύο πόντων. Το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου βρήκε τον Ολυμπιακό να θυμίζει Πρωταθλητή Ευρώπης, και με κύριους άξονες τους Σλούκα και Μάντζαρη σε άμυνα και επίθεση συνεπικουρούμενους από τους Ντάνστον και Πέτγουει, κατάφερε να πλησιάσει στο σκορ με το τρίτο δεκάλεπτο να τον βρίσκει 2 πόντους πίσω στο σκορ, 46-48. Τα πολλά λάθη,15 στο σύνολο, των Πειραιωτών και οι πολλές χαμένες βολές, 7/19 δεν τον άφηναν να προηγηθεί στο σκορ. Ο Παναθηναϊκός μπήκε πιο δυνατά στο τέταρτο δεκάλεπτο και αντλώντας σκοράρισμα από τους Ραμέλ Κάρι και Ζακ Ράιτ συντηρούσε μια διαφορά ασφαλείας της τάξεως των 5-8 πόντων. Κάπου εκεί επήλθε μπλακ άουτ για το τριφύλλι. Ο Σλούκας έβαλε όσα μεγάλα σουτ πήρε και η διαφορά έκλεισε. Τον επίλογο έμελλε να γράψει ο Σπανούλης ο οποίος είχε ακούσει τα μύρια όσα ότι απέναντι στην πρώην ομάδα του απλά δεν μπορεί να αποδώσει. Και είναι γεγονός ότι ούτε το βράδυ της Πέμπτης ήταν καλός. Μέχρι να αφηνιάσει και να σημειώσει τους πέντε τελευταίους πόντους της ομάδας του. Και μάλιστα μαρκαριζόμενος από τον κακό του δαίμονα, τον Τζέιμς Γκιστ. Απολαύστε:

To buzzer beater του Σπανούλη

Κάποια γενικά συμπεράσματα για το ματς είναι τα εξής:

• Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει παραδόξως τη μάχη των ριμπάουντ, 40-30, εκμεταλλευόμενος εν πολλοίς την κακή βραδιά του αδιάθετου Στεφάν Λάσμε.
• Ο Ολυμπιακός κατάφερε να βγάλει πολλά ελεύθερα σουτ αλλά έχασε τα περισσότερα.
• Ο Παναθηναϊκός κατάφερε χωρίς ουσιαστικά Διαμαντίδη, Λάσμε και Ούκιτς, να είναι επί 37 αγωνιστικά λεπτά κυρίαρχος.
• Ο Αλβέρτης φαίνεται ότι έχει δουλέψει στον επιθετικό τομέα και έχει βάλει και άλλους παίκτες στην επιθετική εξίσωση.
• Ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε αυτή τη φορά να μετουσιώσει τα ποσταρίσματα του Μασιούλις καθώς ο Μπαρτζώκας βρήκε το αντίδοτο στο πρόσωπο του Παπαπέτρου.
• Ειδική αναφορά στον κατ’εμέ MVP, Βαγγέλη Μάντζαρη. 11 πόντοι, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ, βίδωμα του Διαμαντίδη αμυντικά και μαεστρική καθοδήγηση. Ο Βαγγέλης είναι πλέον καλά και αυτό είναι πολύ καλό και για την Εθνική Ομάδα ενόψει Μουντομπάσκετ.
• Ο Σλούκας ντύθηκε Έισι Λο. Σαφώς και δε διαθέτει την ποιότητα του Αμερικανού αλλά αδικούσε το τελευταίο διάστημα τον εαυτό του με την αγωνιστική του απόδοση. ‘Εβαλε πολύ μεγάλα σουτ αλλά αμυντικά έφαγε δυο κρίσιμα καλάθια από τον Ράιτ στην τέταρτη περίοδο.
•  Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης φαίνεται να δηλώνει στην πιο κρίσιμη καμπή της χρονιάς παρών. Και ο Αλβέρτης θα τον χρειαστεί σίγουρα απέναντι στους δεινοσαύρους της ΤΣΣΚΑ.
•  Ο Αλβέρτης ενόψει των τελικών της Α1 θα πρέπει να θυσιάσει έναν εκ των Κάρι και Ράιτ για να έχει στο ρόστερ τον Μάικ Μπατίστ. Δύσκολη απόφαση ιδίως αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι φαίνεται να μην υπολογίζει το Νίκο Παππά.
•  Η ατμόσφαιρα στο Σ.Ε.Φ. ήταν κοσμιότατη. Βλέπετε ο Μπερτομέου καραδοκεί. Το ξέρει ήδη ο Παναθηναϊκός που αναγκάστηκε να δώσει δύο ματς σε Κρήτη και Κύπρο.

Κάποιες από τις καλύτερες φάσεις του παιχνιδιού μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω βίντεο: 

Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός Highlights

Πάμε λίγο και σε αυτά που έπονται. Την άποψή μου για το ποια εκ των Ρεάλ ή ΤΣΣΚΑ είναι πιο βατή την έχω ήδη παραθέσει. Αυτό που με παραξένεψε είναι η επιλογή της Ρεάλ, όχι να βρεθεί αντιμέτωπη με τον Ολυμπιακό, αλλά με την Μπαρτσελόνα σε ένα ενδεχόμενο ημιτελικό στο Μιλάνο. Δεν ξέρω εάν έχει ξεπεράσει κάθε όριο η αλαζονεία της ομάδας του Λάσο ή εάν αποτέλεσε σύμπτωση η ήττα από την Ζαλγκίρις. Άποψή μου είναι πάντως ότι η Ρεάλ διψάει για εκδίκηση για τον τελικό του Λονδίνου. Και ξέρει ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει λιγότερες επιλογές για να την αναχαιτίσει. ΄Εχουν δέσει και περισσότερο σαν ομάδα. Έχουν και το πλεονέκτημα έδρας. Είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί χωρίς αμφιβολία. Κρατάω μια ένσταση που έγκειται στον μπασκετικό εγωισμό των Πρωταθλητών Ευρώπης. Τους υποτίμησε ξεκάθαρα η Ρεάλ. Σπανούλης, Πρίντεζης, Περπέρογλου, Μάντζαρης και Σλούκας θα θέλουν να αποδώσουν τη νέμεση. Δεν ξέρω εάν μπορούν, γιατί λείπουν κάποιοι συμπαραστάτες. Ωστόσο, είναι δεδομένο ότι η βασίλισσα δε θα περάσει εύκολα,εάν περάσει βέβαια.

Όσον αφορά στον Παναθηναϊκό θεωρώ ότι έχει 40% πιθανότητες πρόκρισης. Η απουσία του Τεόντοσιτς στερεί από το Μεσίνα το μοναδικό δημιουργικό περιφερειακό που έχει στο ρόστερ. Εάν ο Αλβέρτης καταφέρει να αποκόψει από την υπόλοιπη ομάδα, τους ψηλούς της ΤΣΣΚΑ γίνεται αυτόματα φαβορί. Παίκτες στο τρία για να μαρκάρουν τον Γουίμς έχει. Ερωτηματικό αποτελεί η κατάσταση που θα βρεθούν Λάσμε και Γκιστ. Χρειάζεται όμως συνολική αμυντική υπερπροσπάθεια για να μη τροφοδοτούνται συστηματικά οι ψηλοί. Επειδή μετά η άμυνα θα αναγκαστεί να κλείνει προς τα μέσα και οι Ρώσοι θα πάρουν πολλά σουτ.Ένα σημειολογικό στοιχείο πάντως είναι ότι όποτε ο Παναθηναικός έχει κληθεί να παίξει με την ΤΣΣΚΑ, συνήθως φτάνει και στο τρόπαιο. Εξαίρεση το F4 της Κωνσταντινούπολης όπου βέβαια η κούπα κατέληξε και πάλι σε ελληνικά χέρια.

Δεν ξέρω εάν οι ελληνικές ομάδες θα καταφέρουν να ανατρέψουν τα εις βάρος τους δεδομένα. Το σίγουρο είναι ότι θα παλέψουν. Ο κόσμος και των δύο πρέπει να γεμίσει τα γήπεδα σε όσα ματς διεξαχθούν εντός των τειχών, και με φωνή να αποτελέσει τον έκτο παίκτη.

Θα ήθελα να κάνω σε αυτό το σημείο ειδική μνεία στο Βασίλη Σπανούλη. Ο κατά πολλούς κορυφαίος γκαρντ της Ευρώπης έφτασε στο σημείο μετά από buzzer beater και ενώ είχε πνιγεί στην αγκαλιά του Γιώργου Αγγελόπουλου, να γυρίσει προς την εξέδρα και με νοήματα να φωνάζει ‘’δεν ακούω’’. Δεν άκουγε πλέον τη μουρμούρα της εξέδρας. Κατ’εμέ η κίνηση του Σπανούλη δεν ήταν σωστή. Δεν έχει ανάγκη από τέτοιες εκδηλώσεις θυμού. Ωστόσο, τελούσε εν θερμώ. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το σκεπτικό κάποιων φιλάθλων του Ολυμπιακού που μετά από δυο σερί Ευρωλίγκες και άπειρες στιγμές χαράς τα δύο τελευταία χρόνια φτάνουν στο σημείο να αποδοκιμάζουν τον αρχηγό ή ακόμα και τον Μάρντι Κόλλινς ή τον προπονητή Μπαρτζώκα. Η σεζόν έχει δρόμο ακόμα και η ομάδα αυτή, όπως και ο Παναθηναϊκός, αξίζουν την καθολική στήριξη. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν κρίνονται όλα εκ του αποτελέσματος. Ο σεβασμός έχει κατακτηθεί από αυτή την παρέα και όσα ανεπιτυχή αποτελέσματα και αν έρθουν αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει.

Κλείνω θυμίζοντας στους φίλους μας σε Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ κάποιες οδυνηρές γι’αυτούς στιγμές. Με θύτες τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Ο θρίαμβος του Λονδίνου

Το τέταρτο αστέρι